Het vierde elftal heeft zondagmorgen de matige prestaties in de competitie een uitstekend vervolg gegeven middels een 6-1 nederlaag tegen laagvlieger Delden. Zoals zo vaak werd de basis van de nederlaag zaterdagavond, in diverse uitgaansgelegenheden, al gelegd. De punctuele leidsman floot om precies 11.00 voor het begin van de wedstrijd. Twenthe 4 had tegen die tijd acht man gereed staan op het speelveld. De rest van de selectie verbleef nog in de kleedkamer of was bezig met een sanitaire grote boodschap. Na enkele minuten spelen was al duidelijk dat het een zware ochtend zou worden voor de mannen Joost Haafkes. Aanvallend mist het elftal de snelheid van Jelle die, al backpakkend zijn geluk beproefd in Nieuw Zeeland. Ook was snel duidelijk dat de arbiter de wedstrijd net iets serieuzer nam dan de 19 (en later 22) spelers op het veld. 

Nadat het achttal van Twenthe was aangevuld tot elf duurde het niet lang voordat Joost ging ingrijpen. Coen werd uit zijn lijden verlost en de rest van het elftal werd verlost van Coen. Toch kon er geen moment aanspraak worden gemaakt op de overwinning. De lange ballen van Delden zorgden voor constant gevaar in de defensie van Twenthe 4 en aanvallend had Niek grote problemen om de creatieve lijnen uit te zetten. De rust werd dan ook bereikt met een 0-3 achterstand.

Voor straf besloot de technische staf dat niemand gewisseld werd in de rust. Dit was echter tegen het zere been van wisselspeler en krampioen Deniz die zijn bed niet had verlaten om 90 minuten naar zoveel onkunde te turen. Deniz ging dus binnen de lijnen staan en Niek zag dit als een buitenkansje. De flegmatieke mooiweerspeler trok zijn eerste sprintje van de ochtend en liet zich op de reservebank ploffen.

In de tweede helft was er voor de kritische kijker iets meer lijn te ontdekken in het spel van Twenthe 4 en werden er enkele vrije trappen verdiend op de rand van het strafschopgebied. Na een discussie en een daaruit volgende weddenschap mocht Tom de eerste vrije trap nemen. De uitvoering had, in de verte, iets weg van een ingestudeerde vrije trap. Probleem was echter dat Deniz onderdeel uitmaakte van dit plan en hij het studie-uur waar deze variant aan bod kwam kennelijk had gemist. Even later kregen de tricolores wederom een vrije trap op de rand van het strafschop gebied. Ditmaal posteerde Jorn, die de eerste poging hoofdschuddend had aanschouwd, zich achter het leder. Van Jorn verwacht de menigte een harde pegel maar ergens tijdens zijn aanloop besloot Jorn om de bal, op halve kracht, met de binnenkant van zijn voet over de achterlijn tussen de doelpaal en de cornervlag te schuiven.

Aan het einde van de wedstrijd moest Tom het speelveld ook nog verlaten. Ditmaal niet wegens een rode kaart of een zeer terechte wissel maar het was een blessure die roet in het eten gooide. Tom kwam tijdens een luchtduel hard in botsing met een verdediger van sv Delden. De koppen van de twee spelers sloegen tegen elkaar en beiden gingen gestrekt. De verdediger van Delden schudde een keer met zijn hoofd en kon verder spelen. Tom, die toch bekend staat onder de bijnaam “Het Beest”, deed ook een poging om op te staan maar de zwaartekracht had teveel vat op zijn lichaam. Het bloed gutste uit zijn opengescheurde wenkbrauw en de mensen die er het dichtst bij in de buurt stonden vertelden later dat, wanneer je goed keek, je de alcohol nog in het bloed kon zien zitten.

Na deze wissel leefde Twenthe helemaal op. Dit werd beloond door een treffer die werd ingeleid door een fraaie assist van De Neus. Hij bediende Jordy van Coesant op maat en deze verschalkte de keeper van Delden op capabele wijze. Hierna vond de scheidsrechter het mooi geweest en dat was iedereen, voor het eerste deze morgen, wel met hem eens.