Bijna 100 jaar Triclores

27 augustus 1927. Een onbezwaarde zomerse zaterdag aan het begin van de vorige eeuw. De landelijke en regionale kranten schrijven die dag over de vorstelijke visite van koningin Wilhelmina aan Noorwegen. In Goor bezegelen een aantal katholieke notabelen op dat moment de inschrijving van onze club: de rooms-katholieke voetbalvereniging Twenthe Goor is geboren. 

1915 de oudste foto van een elftal van onze voorouders

Al ruim voor de officiële geboorteakte wordt ondertekend bij het bondsbureau, wordt de edele balsport al gespeeld door onze Roomse voorouders. In 1915 organiseren de katholieke vriendenclubjes DOS en GAC voetbalwedstrijden. De duels zijn vrijblijvend en ook is er weinig draagvlak om een heel bestuur op te tuigen. Tot die zomerse zaterdag in augustus.

Verhuizingen
De eerste jaren van de club speelt Twenthe haar wedstrijden op het Piepwillemveld, een stuk weiland op het Zeldam. Deze is vernoemd naar de grondeigenaar en al snel laten de grondleggers op deze gewijde bodem zich het zoet der overwinning smaken; de eerste titel is in 1930 een feit. 

Het Piepwillem (1930)

Toch ligt het veld op het Zeldam niet praktisch en voldoet het eveneens niet meer aan de wensen van de club. Twenthe en haar leden verhuizen naar ‘D’n Bosch’: een ontgonnen grasveld aan de rand van Goor. Tegenwoordig prijkt daar de wijk ’t Gijmink. Om die reden verhuist Twenthe al snel naar Sportpark De Horst, het huidige atletiek-terrein. Samen met GFC is vv Twenthe de bespeler van dit complex, dat in de regio aanziet geniet door een fraaie houten tribune. Pas veel later verhuist Twenthe naar de Gruttostraat, omdat De Horst te weinig capaciteit herbergt.

Goor Vooruit
De Tweede Wereldoorlog heeft ook onze voetbalclub in haar greep. Voetbal is weliswaar voor de leden een ontspanning in deze inktzwarte periode, maar er is ook veel leed. Zo komen meerdere spelers om in het oorlogsgeweld. Successen boeken we echter ook in die jaren. In de noodcompetitie legt Twenthe beslag op de schaal en dat betekent promotie naar de NVB.

Om die reden moet Twenthe haar naam wijzigen, omdat ook Twenthe Almelo al op dat niveau acteert. De club kiest voor Goor Vooruit. In de volksmond blijft iedereen echter spreken van Twenthe. En dit wordt bij het ter ziele gaan van de Almelose evenknie ook weer officieel in de boeken omgezet.

Gerrit de Leeuw
Nadat ook de jeugd voet aan de grond zet bij Twenthe, boekt trainer Gerrit de Leeuw grote successen met ons vlaggenschip. Twenthe promoveert in 1962 zelfs naar de eerste klasse TVB. Aan het succesvolle huwelijk tussen Twenthe en De Leeuw komt abrupt een eind: hij overlijdt in hetzelfde jaar onverwachts op 36-jarige leeftijd.

vv Twenthe 1 - FC Twente (1977)

Golden Seventies
De gouden episode breekt aan in de jaren zeventig. Twenthe is op haar nieuwe complex bezig aan een opmars. De jeugd floreert en er komt zelfs een derde speelveld. In 1976 oogst het eerste team. De titel wordt opgeëist en de club promoveert naar de vierde klasse KNVB. In de finale om het districtskampioenschap moet Twenthe nipt het hoofd buigen. In Zeist steekt Waalre de Tricolores op doelsaldo de loef af. Ook buiten het veld drukt Twenthe haar neus aan het venster. Zo zien het jeugdkamp, een eloquent carnavalsgenootschap en het kerstspel het levenslicht.

50-jarig jubileum
In 1977 is er net als dit kalenderjaar een groot jubileum. De club bestaat 50 jaar. Dit moet gevierd, is het adagium van enkele prominente Tricolores. En de leden geven massaal gehoor aan deze smeekbede. Twenthe viert het vijftig jarig bestaan onder meer met een revue en een broedertwist tegen bekerwinnaar FC Twente. De profs zegevieren met 11-3 over onze voetballers.

Karnebeek
In de jaren tachtig wisselt Twenthe veel promoties af met degradaties. De jeugd zorgt echter voor een trendbreuk en stapt niet aan boord van de heen-en-weer. Veel jeugdteams acteren op dat moment in de hoofdklasse. De A1 wordt zelfs kampioen in 1986 met in de gelederen B-pupil Andre Karnebeek.Karnebeek slaat nadien zijn vleugels uit en beleeft een fraaie loopbaan bij onder meer FCTwente, Dunfermline en De Graafschap. Pas na zijn betaald voetbal carrière maakt Karnebeek zijn debuut voor het eerste team van vv Twenthe. Hij acteert in een vriendenteam, maar wordt wegens een vacature in de defensie overgeheveld naar het vlaggenschip. Hij vaart de Zilvervloot binnen als in 2007 promotie wordt afgedwongen naar de tweede klasse in de finale tegen Wijhe’92.

vv Twenthe A1 (1986)

Tradities
Tradities zijn door de jaren heen verweven met de Tricolores. Zo prijken vaste onderdelen als de Oliebollencross, Het Rad van de Lat en de playbackshow op onze kalender. De Patsboem is een prestigieuze trofee voor de meest trefzekere speler en de Twenthe Steigert Bokaal gaat elk jaar naar een bijzonder lid van verdienste of de meest ijverige vrijwilliger. Deze vaste pijlers krijgen extra glans in de jaren negentig als ook een geestdriftige PR-commissie het levenslicht ziet onder leiding van voorzitter Helmig Westerik en diens latere opvolger Marcel Kummel. In de bestuursperiode van Kummel wordt ook de forumavond een begrip in de regio. Sportverslaggever Evert ten Napel trekt jaarlijks naar ’t Piepwillemke om coryfeeën uit de voetbalwereld aan de tand te voelen. Later in dat decennium wordt ook de Club van 100, een van de belangrijkste levensaders, gedoopt. Inmiddels hebben zij gezelschap gekregen van hun bemiddelde broertjes. Zij vormen de Tricolores Support Groep. Een genootschap van bijna vijftig ondernemers die onze club financieel op de been houden.

Ate Relker
Een sensationele promotie in 1998 onder leiding van interim- trainer Rene? de Leeuw, die als oefenmeester van het tweede ook het eerste onder zijn hoede neemt. Met succes. De onverzettelijke teamgeest van De Leeuw krijgt nog een boost onder leiding van Meistermacher en opvolger Ate Relker. Het bevlogen voetbaldier tilt Twenthe naar de derde klasse en zorgt voor een buitengewone dynamiek. Na vier succesvolle jaren zwaait Meistermacher Relker af en is hij over zijn houdbaarheidsdatum heen. Niet veel later, in 2002, bestaat de club 75 jaar en verdwijnt ook president Marcel Kummel van het pluche. Het vijftiende lustrum wordt overigens intens gevierd met een receptie, fraaie voetbalaffiches en een aantal feestavonden.

Promotie vv Twenthe 1 naar 3e klasse KNVB (1999)

Memorial Weernink Day
Na Relker moeten we wachten tot trainer Erwin Schorn voor nieuwe successen zorgt. De trainer stuwt Twenthe, met Karnebeek in de gelederen, ten koste van Wijhe’92 naar de tweede klasse. In de schaduw van die glansparade presteert ook het tweede team op die warme twee pinksterdag in 2007 roemrijk. Good-old Bud Weernink bezegelt in een zinderende en allesbeslissende eindstrijd het lot over ATC’65. Weernink elimineert de favoriet uit Hengelo door de bal met een achteloze lob terug te geven over de doelman te plaatsen. Zijn uiterst ingenieuze en ietwat onsportieve bevlieging zorgt weliswaar voor veel opschudding, maar is met de krachtige inbreng van Karnebeek bij het eerste –een paar uur later- wel de majestueuze metafoor voor de succesvolste dag uit de historie van onze club. Een blinkende bladzijde met een dun rafelrandje. Nog niet eerder acteerde namelijk een Goors seniorenteam in de eerste klasse.

Wisselend succes
Op der beide niveaus weet Twenthe zich nog jaren te consolideren, maar uiteindelijk gaat de club gebukt onder het gebrek aan kwaliteit en zet Twenthe de afdaling in. Het tweede heeft inmiddels de weg omhoog weer ingezet en het vlaggenschap vaart na de zinderende promotie en de daaropvolgende degradatie nog in de vierde klasse. Onder leiding van preses Robin Kemper en trainer Mark Bolink hoopt de vereniging stiekem weer eens te ruiken aan de derde klasse en de sterk verbeterde accommodatie gestaag te verfraaien.

Eenvoud
Maar alles met beleid. Want de corona-misere heeft afgelopen jaar wel onderstreept dat eendracht symbool staat voor de club. Twenthe is namelijk net als bij de geboorte in 1927 nog altijd een bescheiden voetbalvereniging, die met een vleugje eigenzinnigheid en bovenal gezelligheid verbondenheid uitstraalt en deelt. Voor sommigen een verbinding voor de eeuwigheid. Voor de ander niet meer dan een simpel tijdelijk tijdverdrijf.

De kantine is bij ons voor jong en oud, man en vrouw. Van en voor iedereen. En op gezette tijden voelt het soms als een tweede kathedraal. Een knus en gemoedelijk heiligdom waar gezelligheid al jaren hand in hand gaan met een stijgende kantineomzet. Niet de clubkas, het spel of de klasse is van belang. De kracht zit hem in de eenvoud: een broederlijk gesprek met je teammakkers op ’t Piepwillemke. Met een goed glas bier. Ook na alle corona-sores en de verbouwing van ons schitterende complex.

En dat gevoel was een kleine eeuw geleden niet anders. Deze bovenstaande uiteenzetting van onze historie is voor velen dan ook geen volledig naslagwerk. Daarvoor gaan de clubliefde, herinneringen en kennis bij sommige leden misschien wel dieper en zou bijvoorbeeld een ode aan onze trouwe ontvallen clublegendes wellicht meer recht doen. Maar ook zij beseffen: niets of niemand is groter dan de club. Ook niet na een kleine eeuw. Bijna 100 jaar Tricolores, de Goorse trots van rood, wit en blauw. En die club blijf je trouw...